เมื่อนกเริ่มฉกฉวยชิ้นส่วนของทิวทัศน์
นั่นคือตอนที่ฉันรู้ว่าฉันกำลังฝัน
ฉันยืนอยู่หน้าตู้เก็บของสมัยมัธยมปลาย และในความฝันส่วนใหญ่ ฉันไม่รู้ว่าฉันมาที่นี่ได้อย่างไร จิตใจของฉันจะไม่คำนวณว่าตอนนี้ฉันอายุเท่าไหร่ แต่สัญชาตญาณของฉันรู้ว่าลึกๆ แล้ว ฉันล้างมือที่นี่เมื่อนานมาแล้ว เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ฉันได้กลิ่นส่วนผสมของน้ำยาทำความสะอาดและ Old Spice หลายปีตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ยินเสียงของนายจอร์เกนสันดังก้องจากห้องทดลองชีววิทยาในบริเวณใกล้เคียง โดยพูดถึงมิดิคลอเรียน
“นั่นควรเป็นไมโตคอนเดรียไม่ใช่เหรอ?” เสียงวัยรุ่นของฉันคือจมูก รู้ทั้งหมด. เด็ก ๆ รอบตัวฉันกลอกตา
“ใช่ ไมโทคอนเดรีย” คุณจอร์เกนสันตอบ
นกพวกนี้เป็นนกกางเขน แม้ว่าความฝันที่สำคัญของนกชนิดนี้จะหนีไม่พ้นฉัน พวกเขาหยิบเสาธงกีฬา กุญแจล็อค และสิ่งของเกี่ยวกับเสื้อผ้าของผู้คนที่พื้นหลัง ข้าพเจ้านึกได้ จุดประสงค์ของพวกเขาที่นี่ในลักษณะความฝันที่ช้าและมีเมฆมาก
มันมาถึงฉันเหมือนรายการข่าว ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องพักผ่อนที่คุ้นเคยของบริษัทที่ฉันฝึกงานครั้งแรก โดยดูทีวีเคนมอร์รุ่นเก่าๆ นกกางเขนตัวหนึ่งเกาะอยู่บนเสาอากาศโฉบลงมาและหยิบใบบันทึกเวลาของฉันออก
“นับตั้งแต่นักวิทยาศาตร์ Tanya Watts ค้นพบวิธีการเจาะลึกความฝันของผู้คนและดึงข้อมูลจากพวกเขา บริษัทการตลาดทั่วโลกต่างแย่งชิงส่วนแบ่งทางการตลาด”
ตอนนี้ฉันกำลังกินพาย มันคือสตรอว์เบอร์รี และนกกางเขนรวมตัวกัน ศีรษะของพวกมันหลอมรวมเข้ากับร่างของอดีตเพื่อนฝึกหัดของฉัน พวกเขาศึกษาฉัน พับมือบนโต๊ะ ประเมินว่าฉันชอบพายด้านไหนมากที่สุด อะไรทำให้เป็นที่ต้องการของตลาดมากที่สุด มันเป็นเปลือกที่เป็นขุยหรือไม่? เชอร์รี่ Traverse City สด?
“ไม่ใช่สตรอเบอร์รี่เหรอ?” เสียงของฉันเสแสร้งมากกว่าที่ควรจะเป็น “ฉันไม่ชอบเชอร์รี่ด้วยซ้ำ”
กัดต่อไปก็สตรอว์เบอร์รี่อีกแล้ว
นกกางเขนสองตัวโฉบเข้ามาและถอดจานออก และฉันเกือบจะเห็นข้อมูลที่กำลังประมวลผลในเงาสะท้อนของดวงตาสีดำของพวกมัน นั่นคือสตรอว์เบอร์รี่ ไม่ใช่เชอร์รี่
ฉันไม่สามารถสั่นคลอนความรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ บางอย่างเกี่ยวกับนกกางเขน
“นักบำบัดโรคทางเดียวค้นพบว่าเมื่อบริษัทใช้เทคโนโลยีการดำน้ำในฝันเพื่อเข้าสู่จิตใต้สำนึกของบุคคลในระหว่างการนอนหลับ พวกเขาจะทิ้งร่องรอยไว้” ผู้ประกาศข่าวกล่าวต่อ “น้ำเสียงที่แสดงออกในความฝันว่าเป็นนกชนิดหนึ่ง นกฮัมมิงเบิร์ด. โรบินส์. พระคาร์ดินัล นกคีรีบูน”
แม้แต่ในการนอนหลับ REM ของฉัน ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ฉันมองข้ามไป ธงแดงที่ฉันควรระวังมากกว่านี้
ธง.
ธงชาติอเมริกันโบกไปมาในสายลมเหนือหน้าต่างชั้นสองของห้องแล็บที่ฉันทำงานอยู่ตอนนี้
“ฉันติดธงโครงการของคุณ” ดร.แฮนสัน ในชุดแจ็กเก็ตอัดพลีทสีขาว พูดกับคลิปบอร์ดของเขามากกว่าฉัน “มันแสดงให้เห็นถึงสัญญา แต่เราจะต้องพิจารณาผลสะท้อนกลับ แบบนี้ก็ได้—”
ฉันไม่ได้ยินส่วนที่เหลือ นกกางเขนตัวหนึ่งเกาะอยู่บนคลิปบอร์ดของเขา กรีดร้องด้วยเสียงของเขา ในขณะที่อีกตัวหนึ่งใช้นิ้วเท้าเล็บขบเพื่อลอดผ่านตู้เก็บเอกสารที่ปกติแล้วจะล็อกอยู่ในห้องเก็บเอกสารใต้ดิน
“มาทำอะไรบนนี้” ทันทีที่ฉันพูดออกไป นกกางเขนก็มองมาที่ฉันอย่างตกใจ แล้วนกกับตู้ก็หายไป แต่มันกระตุ้นอะไรบางอย่างในสมองที่หลับไม่สนิทของฉัน ล็อคแบบผสม. ใบลงเวลา. ไฟล์.
และทันใดนั้น ฉันก็จำสิ่งที่ดร.แฮนสันพูดในวันนั้นได้อีก
“เรื่องแบบนี้อาจส่งผลกระทบร้ายแรงทันย่า หากบริษัทต่างๆ สามารถดึงข้อมูลเกี่ยวกับความชอบของตนเองและองค์ประกอบที่หล่อหลอมจิตใต้สำนึกของตนได้ ผู้คนจะเก็บรักษาข้อมูลส่วนบุคคลให้ปลอดภัยในสภาวะฝันได้อย่างไร อะไรจะขัดขวางไม่ให้ใครบางคนติดตาม PIN และหมายเลขประกันสังคมและความลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สกปรกของผู้คน”
“เราจะต้องมีความเฉพาะเจาะจงมากในสัญญาของเราเกี่ยวกับประเภทของข้อมูลที่สามารถดึงออกมาได้” เสียงของฉันฟังดูเย่อหยิ่ง ฉันกังวลเฉพาะกับบรรทัดล่าง
มันโดนใจฉัน: นั่นคือสิ่งที่ผิดปกติกับนกกางเขน พวกเขาไม่ใช่หนึ่งในบริษัทที่ฉันทำสัญญาเพื่อทดสอบเบต้าของการดำน้ำในฝัน ซึ่งหมายความว่าไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูข้อมูลการตลาด พวกเขาแฮ็คเซิร์ฟเวอร์ของเรา พวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อฉัน สำหรับข้อมูลส่วนตัวของฉัน
ฉันกำลังวิ่งไปตามถนนในชุดชั้นใน หนีจากนกกางเขน ฟันของฉันกำลังร่วงหล่น และนกที่พุ่งเข้ามาแย่งชิงฟันกรามที่ถูกทิ้ง
ฉันต้องตื่นนอนก่อนที่มันจะสายเกินไป ก่อนที่พวกเขาจะหาอะไรมาต่อต้านฉัน การทดสอบที่ฉันโกงในบัณฑิตวิทยาลัย? ความโรแมนติกที่ไม่ดี? พวกนกสาปเหาะใส่ฉัน พยายามหันความคิดของฉันไปสู่ทุกสิ่งที่ฉันทำผิด เพื่อบังคับให้ฉันเปิดเผยสิ่งที่พวกเขาสามารถใช้เพื่อแบล็กเมล์
ฉันจดจ่อกับบทความที่เขียนว่า “วิธีการตื่นจากหลับใหล” ฉันต้องการบางสิ่งที่สั่นสะเทือน สิ่งที่ฉันไม่เคยทำตอนตื่นนอน ฉันนึกภาพหน้าผาและปรากฏต่อหน้าฉัน ฉันรีบเร่งและหลับตาลง
ขนนกบินรอบตัวฉันขณะที่ฉันกระโดด
